Op 20 juni, 14:30, promoveert Sanne te Meerman in het academiegebouw van de universiteit, de verdediging is openbaar. Zijn proefschrift is getiteld: ADHD and the power of generalization; Exploring the faces of reification.
Dat klinkt waarschijnlijk een stuk ingewikkelder dan het is, omdat ‘reïficatie’ niet zo’n bekend woord is. Het lijkt op personificatie -zoals bijvoorbeeld ‘de duivel’ wel eens de personificatie van het kwaad wordt genoemd. Bij reïficatie wordt ergens een ‘ding’ van gemaakt, want ‘res’ betekent letterlijk ‘ding’, en ‘facere’ betekent ‘maken’. Met het geven van de naam ‘ADHD’ aan drukke, rusteloze en/of dromerige kinderen, op basis van zogenoemde ‘symptomen’ -een medisch woord- suggereren we al dat er ‘iets’ medisch aan de hand is, dat ADHD echt een medisch ‘ding’ is. Maar eigenlijk zijn die symptomen gewoon gedragingen -soms hinderlijk-, zoals elkaar in de rede vallen, gaan staan in de klas, etc. Heel anders dus, en normaler dan bijvoorbeeld een symptoom als ‘koorts’, wat kan wijzen op griep, maar ook op iets ergers.
Naast het gebruik van medisch jargon, is de generalisatie een veelvoorkomende manier waarop ADHD ‘gereïficeerd’ wordt. Uit hersenonderzoek blijkt bijvoorbeeld dat de hersenen van kinderen met een ADHD-classificatie gemiddeld iets achterlopen. Vaak wordt er niet bij gezegd dat het maar een gemiddelde is, zoals vrouwen ‘gemiddeld’ kleiner zijn dan mannen. Dan lijkt het alsof alle kinderen met een ADHD classificatie ‘afwijkende’ hersenen hebben, andere genen hebben, enzovoorts. In dit proefschrift worden veel van dit soort mechanismen besproken, en van een aantal mechanismen wordt gekeken hoe vaak ze voorkomen in studieboeken. Ook worden suggesties ter verbetering gedaan.
Iedereen is welkom om bij de promotie van Sanne aanwezig te zijn!